Flora

Karkonosze charakteryzują się dobrze wykształconymi piętrami roślinnymi: regiel dolny i górny, strefa supalpejska i alpejska. Piętro pogórza sięga do wysokości 500 m n.p.m. Ze względu na wczesne osadnictwo, rolnictwo i rozwój przemysłu piętro pogórza zostało silnie zurbanizowane.

Borowice leżą na Pogórzu Karkonoskim, w tzw. w Karkonoskim Padole Śródgórskim, na wysokości około 700 m nad poziomem morza, zajmując obszerną polanę śródleśną, zaliczając się do strefy regla dolnego. Jest ona najbardziej przeobrażona przez człowieka, charakterystyczne dla niej są na przykład pola uprawne w sąsiedztwie lasów. Typowym gatunkiem dla omawianego obszaru jest świerk, który w XX wieku (po wycięciu w XVII, XVIII i XIX stuleciach pierwotnego lasu mieszanego) ze względu na dużą wygodę obróbki świerkowego drewna, został masowo posadzony przez człowieka. Na niektórych terenach regla dolnego do teraz zachowały się fragmenty pierwotnych lasów bukowo-jodłowo-sosnowych.


Szyszki
Flora polskich Karkonoszy liczy ok. 900 gatunków roślin naczyniowych, ponad 450 gatunków mszaków i ok. 400 gatunków porostów. Występuje tu wiele gatunków chronionych oraz reliktów i endemitów.

Piętro regla dolnego (500 - 1000 m n.p.m.) charakteryzują lasy bukowe: kwaśna buczyna górska i żyzna buczyna sudecka, które w przeszłości były najbardziej rozpowszechnionymi zbiorowiskami leśnymi Karkonoszy, dziś zajmują jedynie ok. 5% powierzchni leśnej Parku. Większość karkonoskich lasów bukowych została wycięta dla potrzeb przemysłu, ich miejsce natomiast zajęły sztuczne monokultury świerkowe.

Pas regla górnego (1000 - 1250 m n.p.m.) porastają głównie wysokogórskie bory świerkowe. Rosnące tu świerki charakteryzują się zbieżystymi pniami i sięgającymi podłoża koronami, a także bardzo rozbudowanym systemem korzeniowym. Na tej wysokości spotkać można również brzozę, jarzębinę i kosodrzewinę.

Na średniej wysokości 1250 m n.p.m. w Karkonoszach występuje górna granica lasu, ponad którą występuje piętro subalpejskie (1250-1450 m n.p.m.), zwane również piętrem kosodrzewiny. Koncentruje ono najcenniejsze zbiorowiska roślinne Karkonoszy. Dominującym gatunkiem jest tu kosodrzewina. Cennymi zbiorowiskami roślinnymi tego piętra są także endemiczne subalpejskie zarośla krzewów liściastych. Na uwagę zasługują również ziołorośla z pięknie kwitnącym modrzykiem górskim i miłosną górską. Piętro subalpejskie jest miejscem występowania wierzchowinowych torfowisk wysokich, których wiek szacuje się na ok. 5000 lat.

Piętro alpejskie (1450-1602 m n.p.m.) obejmują kamieniste zbocza najwyższych szczytów karkonoskich (Śnieżka, Wielki Szyszak) oraz fragmenty skalistych ścian kotłów polodowcowych. Występują tu nieliczne rośliny, które zdołały przystosować się do trudnych warunków wysokogórskich (sit skucina, widlicz (widłak) alpejski, jastrzębiec alpejski i rozchodnik alpejski).

Szata roślinna w Karkonoszach, typowa dla sfery umiarkowanej, wzbogacona jest przez relikty epoki lodowej i relikty alpejskie, do których należą m.in.: gnidosz sudecki, malina moroszka, wierzba lapońska, wełnianeczka alpejska, śledziennica naprzeciwlistna, wszewłoga górska, kuklik górski i in. Wśród roślin, których zasięg nie wykracza poza obszar Karkonoszy wyróżnić należy: jarzębinę sudecką, dzwonek karkonoski, skalnicę śnieżną.


Jesion Idy ma ok. 2,5 metra w obwodzie
Duża różnorodność zbiorowisk roślinnych i piętrowy układ roślinności wpływa na złożoność świata zwierzęcego.

Opisy gatunków drzew, krzewów, roślin runa leśnego, kwiatów i ziół oraz grzybów znajdują się w Monografii Borowic.